Wolky shop leiden gaat met pensioen...

Hub, in de jaren ’90 werkte je als bedrijfsleider bij een schoenenwinkel in Leiden en besloot opeens een Wolkyshop te openen. Hoe kwam dat?

Bij de schoenenwinkel waar ik werkte, verkochten we Wolky al. Ik zag hoe Wolky schoenen goed pasten aan de voet en geloofde dat er potentie in zat. Zo borrelde het idee om zelf Wolky schoenen te gaan verkopen. In die tijd waren er al drie shops; in Utrecht, Zwolle en Arnhem. Ik begon te schetsen en besloot: ik wil nummer vier zijn.

Met mijn ideeën klopte ik aan bij Wolky en binnen een half uur was het geregeld: er kwam een Wolkyshop in Leiden. In september ’99 openden we onze deuren op de Botermarkt.

Dat klinkt als best een grote beslissing: je baan opzeggen en een eigen schoenenwinkel beginnen…

Dat was het ook wel. We hadden jonge kinderen, een woning… maar ik geloofde dat ik met Wolky een goed product had om een winkel mee te bouwen. Al was niet iedereen enthousiast over mijn idee. Men vond het een groot risico. In die tijd waren er niet veel schoenenwinkels met maar 1 merk, zeker niet als je niet zelf de eigenaar van het merk was. ‘Wat nu als het slecht gaat met het merk?’ zeiden mensen tegen me, maar ik geloofde erin!

En toen ging de winkel in Leiden open…

Ja, en vanaf dag 1 liep de winkel goed. Ik heb vanaf het begin af aan een zaterdaghulp gehad. Al was het doordeweeks wel wat rustiger. Ik weet nog dat ik soms bijna in slaap viel achter de computer, ha! Maar, al snel was de winkel te krap; er was niet genoeg ruimte meer in het magazijn.

Hoe loste je het op?

Ik huurde een opslag op een industrieterrein. Elke ochtend fietste ik met de bakfiets daarheen om schoenen op te halen om vervolgens met een bak vol rode Wolky-dozen door te fietsen naar de winkel.

Heb je daar een foto van, van die bakfiets?

Sterker nog, hij staat nog steeds voor de winkel! Kijk, het adres van de winkel op de Botermarkt staat er nog op.

Als er een klant was die een bepaalde schoen wilde hebben die niet in de winkel aanwezig was, sprak ik af dat ze over een uur terug konden komen. Vaak vroeg ik dan aan mijn vrouw of ze de schoenen uit het magazijn kon halen voordat ze naar de winkel kwam.

Werkte je vrouw vanaf het begin af aan mee in de winkel?

Mijn vrouw Monique had een leuke baan, maar die heeft ze na een aantal jaar opgezegd om binnen ons bedrijf mee te gaan draaien. Dit deed ze in eerste instantie vooral op de achtergrond. Monique richtte zich namelijk op de inkoop, administratie en transport. We gaan nu samen met pensioen, hoe mooi is dat!

En toen werd ook het magazijn op het industrieterrein te klein…

Ja, 5 jaar na de start van de winkel in Leiden zijn we verhuisd naar de Nieuwe Rijn waar we vandaag de dag nog steeds zitten. Hier ga ik niet meer met de bakfiets naar toe, maar in de zomer met de sloep. Zo is er altijd een parkeerplek voor de deur 😉

25 jaar een eigen winkel hebben, dat is een hele lange tijd. Wat vond je het leukste?

Het ondernemen. Terugkijkend vind ik het leuk dat ik iets deed wat in die tijd heel uniek was; je als zelfstandig ondernemer vastbinden aan 1 merk.

En Hub, heb je ook favoriete Wolky’s?

Poeh… Een van mijn favoriete Wolky’s aller tijde is de Etna. Een gigantische topper waar we veel vrouwen blij mee hebben gemaakt. De kleuren waren niet aan te slepen! Ik had de schoenen al verkocht voordat ze goed en wel in de winkel stonden. Een andere favoriet is de Roll Clog. Die heeft zo’n uniek design; een kunststoffen zool en heel eigenzinnig. Ook de Jewel vind ik het benoemen waard: die is een tijd lang alleen voor de winkel in Leiden nog gemaakt. Die is nu steevast terug in de Wolky-collectie.

Nu krijgen jij en Monique natuurlijk zeeën van tijd, wat ga je ermee doen?

We zijn recent opa en oma geworden, dus gaan er lekker op uit met ons kleinkind. Verder doe ik veel vrijwilligerswerk. Zo ben ik voorzitter bij de scouting en schipper op een rondvaartboot. De rondvaartboot is van een verzorgingshuis voor ouderen. Af en toe neem ik de bewoners mee op een rondvaart rond Leiden. En…  in de zomer ga ik samen met mijn dochter wedstrijden varen met een Valk.

Volgens mijn vrouw heb ik bijna te veel plannen. Ze grapte laatst nog: “Ik hoop dat je ook een keer thuis bent.”