Hoge hakken, echte liefde?

Als kind was ik gek op de Nederlandse speelfilm ‘Hoge hakken, echte liefde’. Daarin droeg Monique van de Ven knalrode hoge pumps. Prachtig vond ik die hakken, en ik kon niet wachten totdat ik de degelijke veterschoenen die ik van mijn ouders moest dragen aan de wilgen kon hangen en zélf mocht bepalen waar ik op liep. 

Die liefde voor hoge hakken is nooit helemaal overgegaan. Het kwam zelfs zo ver dat ik door het te veel dragen van high heels alleen nog maar pijnloos op wandelschoenen kon lopen. Omdat ik nog langer wil doen met mijn voeten, heb ik me daarna bekeerd tot minder hoge exemplaren. En met succes. 

Dankzij Wolky is het aantal mooie en comfortabele schoenen in mijn kast verveelvoudigd. Want een straf voor het oog zijn de zogenaamde ‘comfort shoes’ al lang niet meer. Wie een paar klikken op deze website doet, ziet dat direct. En toch. Toch blijven de hoge hakken trekken. En ik ben niet de enige die zich ertoe aangetrokken voelt. Onlangs zat ik met een vriend op een terras toen een zeer schaars geklede dame langs kwam op extreem hoge ‘killer heels’. Mijn vriend verrekte nog nét niet zijn nek om haar zo lang mogelijk na te kunnen kijken. “Met vrouwen is het net als met eten”, verklaarde hij bij het zien van mijn opgetrokken wenkbrauwen. “Natuurlijk ga je voor kwaliteit en gezond, maar af en toe heb je gewoon zin in McDonald’s”.

Eerlijk is eerlijk: goedbeschouwd ben ik geen haar beter. Als het om schoenen gaat, wel te verstaan. Ouder en wijzer verkies ik kwaliteit en comfort tegenwoordig boven het kwellen van mijn voeten. Maar feit blijft dat hoge hakken iets voor je dóén. Ze maken je benen langer waardoor we slanker lijken. En doordat je bekken gedwongen gekanteld wordt, komt je bilpartij beter uit. Dat je er kramp en blaren van krijgt, er niet mee over kinderkopjes kunt lopen en van dansen al helemaal geen sprake is, nemen we voor lief.